12 kwietnia 2008 roku odbyła się II Konferencja z cyklu „Nauka Łowiectwu” zatytułowana „Drapieżnictwo na zwierzynie drobnej”, zorganizowana z inicjatywy Komisji Hodowlanej Warszawskiej Okręgowej Rady Łowieckiej, Zarządu Okręgowego PZŁ w Warszawie oraz Katedry Nauk Fizjologicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW.

Konferencja sfinansowana została przez Zarząd Główny PZŁ, Zarząd Okręgowy PZŁ w Warszawie, Warszawską Izbę Lekarsko-Weterynaryjną oraz Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW. Materiały pokonferencyjne w formie monografii książkowej zostaną wydane dzięki subwencji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego.

Celem konferencji było przedstawienie aktualnych wyników badań naukowych na temat udziału drapieżnictwa w redukcji liczebności zwierzyny drobnej, głównie zająca, kuropatwy i bażanta w Polsce. Celem mającym znaczenie praktyczne było opracowanie podstaw naukowych dla programów reintrodukcji zwierzyny drobnej w naszym kraju.

W konferencji wzięło udział 120 uczestników, w tym 12 uznanych w kraju wykładowców, specjalistów w zakresie prezentowanej tematyki. W konferencji uczestniczyli działacze PZŁ, przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego, nadleśniczowie i leśniczowie, hodowcy zwierząt oraz myśliwi.

Konferencję uatrakcyjniły sygnały łowieckie w wykonaniu zespołu sygnalistów „Echo”. Konferencję otworzył Przewodniczący Zarządu Okręgowego PZŁ kol. Wojciech Cieplak, natomiast prowadził ją prof. dr hab. Tomasz Motyl – przewodniczący Komisji Hodowlanej Warszawskiej Okręgowej Rady Łowickiej.

W czasie obrad przedstawiono wiele interesujących, nowych wyników dotyczących:

1. Wpływu wolnożyjących drapieżników (ssaków i ptaków) na liczebność kuropatw (M.Panek, K.Kujawa, S.Juszko, D.Zawadzka);
2. Presji antropogenicznych drapieżników (psów i kotów) na drobną zwierzynę (I.Wierzbowska, D.Krauze);
3. Oddziaływania introdukowanych ssaków drapieżnych (norki amerykańskiej i szopa pracza) na nowo zasiedlane biocenozy (M.Bartoszewicz, A.Zalewski);
4. Znaczenia doustnego szczepienia lisów przeciw wściekliźnie (M.Smreczak);
5. Problemów drapieżnictwa w hodowlach zamkniętych oraz efektywności wsiedleń zajęcy (R.Dziedzic, M.Misiorowska, D.Madej).

Najważniejsze wnioski jakie można wysnuć na podstawie przedstawionych wyników to:

1. Drapieżnictwo należy do kluczowych czynników redukujących liczebność zwierzyny drobnej w Polsce, szczególnie przy niskich jej stanach.
2. Spośród ssaków: lis, a spośród ptaków jastrząb gołębiarz i kruk stanowią największe zagrożenie dla zwierzyny drobnej. Presja lisa jest szczególnie duża na ptakach i zającach w okresie rozrodczym. Drapieżnictwo ze strony ptaków dotyczy głównie zwierząt dorosłych.
3. Istnieje paląca potrzeba intensyfikacji odstrzału lisa oraz wałęsających się psów i kotów, a także zalegalizowania odłowu w klatki żywo łowne jastrzębia gołębiarza i kruka, szczególnie w hodowlach wolierowych zwierzyny oraz na obszarach jej reintrodukcji.